دیابت در سالمندان از مدیریت تا تغذیه و سبک زندگی

دیابت نوعی بیماری مزمن متابولیکی است که در میان سالمندان نیز شایع است. آمارها نشان می دهد بیش از یک‌چهارم افراد بالای ۶۵ سال به این بیماری مبتلا هستند و نیمی از آنها نیز در معرض پیش‌دیابت قرار دارند. با توجه به افزایش رشد جمعیت سالمندان مبتلا به دیابت و پیش‌دیابت در آینده، لازم است با رویکردهای عملی و اثرگذار، به مدیریت صحیح دیابت، برخورداری از زندگی سالم و پیشگیری از عوارض آن در این گروه سنی توجه شود. دیابت در سالمندان وضعیتی پیچیده دارد و با آنچه که گروه‌های سنی دیگر تجربه می‌کنند متفاوت است.

 دیابت نوع ۲ در سالمندان بسیار رایج است. با توجه به  پیشرفت‌های چشمگیر در زمینه‌ی کنترل و مدیریت دیابت، تعداد سالمندانی که از کودکی یا بزرگسالی به دیابت نوع ۱ مبتلا شده‌اند و اکنون به سنین بالا رسیده‌اند، به طرز قابل‌توجهی افزایش یافته است.

مدیریت دیابت در سالمندان به ارزیابی دقیق و پیوسته در زمینه‌های پزشکی، روان‌شناختی، عملکردی و اجتماعی نیاز دارد. در ارزیابی سالمندان مبتلا به دیابت، شناسایی نوع دیابت و بررسی عواملی از جمله مدت ابتلا، وجود عوارض و نگرانی‌های مربوط به درمان مانند ترس از هیپوگلیسمی (کاهش ناگهانی و شدید قند خون) از اهمیت بسیاری برخوردار است. تجویز راهکارهای درمانی و شناسایی عوارض دیابت در سالمندان باید به‌صورت فردی و با برنامه‌ریزی منظم انجام شود. نتایج این بررسی‌ها می‌تواند در تعیین اهداف درمانی و تغییرات لازم در رویکردهای مراقبتی این افراد تأثیرگذار باشد.

سالمندان مبتلا به دیابت، در مقایسه با سالمندانی که به دیابت مبتلا نیستد، با خطرات بیشتری مواجه‌ هستند. ناتوانی عملکردی، تسریع در تحلیل توده عضلانی و بروز بیماری‌های هم‌زمان مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی و سکته از جمله مواردی هستند که با افزایش سن در مبتلایان به دیابت دیده می‌شوند. فراموشی و مصرف هم‌زمان داروهای متعدد و افزایش خطر تداخل دارویی، ابتلا به اختلالات شناختی، افسردگی، بی‌اختیاری ادرار، دردهای مزمن و ضعف جسمانی از مهم ترین مسائلی‌ست که ممکن است سالمندان مبتلا به دیابت با آن مواجه بشوند. عدم تشخیص و مدیریت به ‌موقع این بیماری‌ها و مشکلات می‌تواند توانایی سالمندان در مدیریت دیابت را کاهش بدهد و بر روی کیفیت زندگی آنها اثرگذار باشد.